ESPERANTO - Fabloj - (La Cikado kaj la Formiko) - Jean de la Fontaine (1621-1695)

La Cikado kaj la Formiko

Kantis dum somer' sen fin'

Cikadin'.
Kiam frosta vento blovis
Sen provizo ŝin ektrovis,
Sen malgranda eĉ pecet'
Da muŝeto aŭ vermet';
La malsato pelis ŝin
Al najbara formikin'.

Kaj ŝi petis kun insisto:
"Donu grajnojn por ekzisto
Ĝis la nova jar-sezon'.
Mi vin pagos, laŭ ordon',
En Aŭgust', pro best-honor',
La procenton kun valor'."

Ke ne pekas formikino
Per pruntemo, estas vere;
"Kion faris vi somere?"
Diris ŝi al pruntulino.

--"Tage, nokte al venantoj,
Ne mallaŭdu -- kantis mi."
--"Kantis? -- gaja jen meti'!
Nun ekdancu post la kantoj!"