Kapturniĝo
En mian vivon simpla kaj ridanta
iutage vi eniris;
mi vin akceptis kun saluto danka,
vin akceptis kaj admiris ...
Mi ja ne sciis, kian fatdonacon
al mi portas via mano,
ke de mi la trankvilon kaj la pacon
depostulas vi, infano;
mi ja ne sciis, ke tra ĉiu vejno
amvenen' vojiros glite,
ke en la mez' de mia propra hejmo
mi min sentos ekzilite;
ne sciis ja, ke ĉian konfidemon
mi rezignu jam sufere,
ke al solena ĵuro la fidelon
mi perfidu forofere,
ne sciis ja, kiom mi devos vidvi ...
Mi hodiaŭ scias ĝin,
kaj dubas nun, kiel mi povis vivi,
antaŭ ol renkonti vin!
mi vin akceptis kun saluto danka,
vin akceptis kaj admiris ...
Mi ja ne sciis, kian fatdonacon
al mi portas via mano,
ke de mi la trankvilon kaj la pacon
depostulas vi, infano;
mi ja ne sciis, ke tra ĉiu vejno
amvenen' vojiros glite,
ke en la mez' de mia propra hejmo
mi min sentos ekzilite;
ne sciis ja, ke ĉian konfidemon
mi rezignu jam sufere,
ke al solena ĵuro la fidelon
mi perfidu forofere,
ne sciis ja, kiom mi devos vidvi ...
Mi hodiaŭ scias ĝin,
kaj dubas nun, kiel mi povis vivi,
antaŭ ol renkonti vin!
No hay comentarios:
Publicar un comentario