La ŝtona
supo
Antaŭ multaj jaroj, tri soldatoj, malsataj kaj
mizeraj pro la batalo,
alvenis al
malgranda vilaĝo.
La vilaĝanoj, suferantaj pro magra rikolto kaj la
multjara milito, rapide
kaŝis la malmulton kiu restis al ili por manĝi. En la vilaĝa
korto, ili skuis
la manojn kaj
plendis pro la manko de manĝajoj.
La soldatoj
kviete parolis inter si kaj la unua soldato iris al la plej aĝaj
vilaĝanoj.
'Viaj lacaj
kampoj havas plu nenion por dividi, do ni dividos tion kion
ni havas - la
sekreto kiel fari supon el ŝtonoj.'
Kompreneble la
vilaĝanoj estis intrigitaj kaj rapide
fajro estis farita sub
la plej granda
kaldrono de la vilaĝo dum la soldatoj
enmetis tri glatajn
ŝtonojn.
'Nu, estos
bongusta supo', diris la dua soldato; 'sed kun pinĉeto
da
salo kaj iom da
poreo estus vere bongusta!'
Vilaĝanino eksaltis, kriante 'Kiom fortune! Mi ĵus memoras kie restas
iom da!'
Tiam ŝi forkuris, revenante kun antaŭtuko plena je poreo kaj beto.
Dum la kaldrono
plubolis, la memoro de la vilaĝanoj
pliboniĝis: baldaŭ
hordeo, karotoj,
bovaĵo kaj kremo finiĝis en la kaldrono, kaj barelo da
vino estis
rulita al la kortego dum ĉiuj eksidis por
festi.
Ili manĝis kaj dancis kaj kantis tra la nokto, refreŝigita pro la festeno
kaj iliaj
novtrovitaj amikoj.
En la mateno
kiam la tri soldatoj vekiĝis, ĉiuj vilaĝanoj
staris antaŭ ili.
Ĉe iliaj piedoj kuŝis sako kun la plej bonaj pano kaj fromaĝo de la
vilaĝo. 'Vi donis al ni la plej grandan donacon -
la sekreton kiel fari
supon el ŝtonoj', diris maljunulo, 'kaj ni neniam
forgesos'.
La tria soldato
parolis al la vilaĝanaro, kaj diris: 'Ne
estas sekreto, sed
estas certe, ke
nur dividante, ni povas fari festenon', tiam la soldatoj
vagis for, laŭ la vojo.
http://movado-sen-nomo.kunvivanto.de/
No hay comentarios:
Publicar un comentario